BEZPIECZNY PRZEDSZKOLAK DBAMY O BEZPIECZEŃSTWO DZIECI Zapewnienie dzieciom zdrowia i bezpieczeństwa stanowi podstawowe
zadanie zarówno dla nauczycieli, jak i rodziców. Dzieci w wieku przedszkolnym
posiadają niewielkie doświadczenie życiowe i nie zawsze radzą sobie z
czyhającymi na nie niebezpieczeństwami. Wraz z rozwojem dziecka, jego samodzielności, musimy
wyposażać je w umiejętności przewidywania zagrożeń, unikania ich, a jeśli już
zaistnieją – w zdolności radzenia sobie z sytuacją trudną. Małe dzieci charakteryzuje
brak przewidywania skutków podejmowanych działań, silna koncentracja na
zachowaniach „tu i teraz”, słaba kontrola własnych emocji i duże uzależnienie
od grup rówieśniczych. W połączeniu z niewielkim doświadczeniem życiowym i wąskim zasobem technik radzenia
sobie z różnego rodzaju problemami, stawia to dzieci w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia zdrowia i
życia znacznie częściej niż osoby dorosłe. Konieczne jest więc jak najwcześniejsze wyposażenie ich w nawyki unikania, zapobiegania i możliwie
szybkiego pokonywania niebezpieczeństw. Każde dziecko musi przestrzegać podstawowych zasad bezpieczeństwa. Dlatego drogi przedszkolaku zapamiętaj! 1. Informuj zawsze rodziców lub
opiekunów – gdzie wychodzisz, z kim i kiedy wrócisz. 2. Baw się w grupie innych
dzieci, a nie samotnie, w miejscach ustronnych. 3. Nie przyjmuj od osób obcych
jakichkolwiek prezentów, np. słodyczy. 4. Nigdy nie oddalaj się z
osobami obcymi. 5. Bądź nieufny wobec osób
nieznanych, nawet tych, które wydają się sympatyczne. 6. Nie otwieraj drzwi
mieszkania ani drzwi klatki schodowej (domofonem) osobom obcym. 7. Nie opowiadaj osobom obcym,
co posiadacie w domu, gdzie przechowywane są kosztowności i pieniądze. 8. Przechodź przez jezdnię w
miejscach oznaczonych. 9. Przy przejściu oznaczonym sygnalizacją
świetlną przechodź zawsze przy zielonym świetle. 10. Nie baw się w pobliżu jezdni, nie graj tam w
piłkę. 11. Nie wybiegaj nagle na jezdnię. 12. Nie jeźdź na rowerze po jezdni, gdy nie masz
do tego uprawnień. Taka jazda dozwolona jest w parku. 13. Baw się w miejscu do tego przeznaczonym. Nie
wchodź na teren budowy, zakładów pracy. 14. Nie przebywaj nad zbiornikami wodnymi bez
opieki dorosłych. 15. Nie baw się petardami i sztucznymi ogniami. Rady
dla rodziców i opiekunów
1. Bądź dla dzieci wzorem
prawidłowego zachowania – zawsze i w każdej sytuacji. 2. Ucz je, by podczas
nieobecności rodziców w domu nikomu nie otwierały drzwi (nawet znajomym, a
także innym dzieciom). 3. Nie ujawniaj miejsc
przechowywania wartościowych przedmiotów. Zabroń mu też chwalenia się innym co
fajnego jest w domu. 4. Bezwzględnie zakazuj dzieciom przyjmowania od
obcych jakichkolwiek prezentów, słodyczy, napojów. 5. Zakaż im wsiadania do
pojazdów kierowanych przez obcych, oddalania się z nieznajomymi. Musisz zrobić wszystko, aby dziecko było nieufne
wobec obcych. 6. Naucz je bezpiecznego poruszania się po drodze. 7. Dziecku bawiącemu się na podwórku nigdy nie wieszaj kluczy na szyi. 8. Uczyń wszystko, aby zabawy dzieci były bezpieczne. Ucz dzieci rozwagi, zwłaszcza przy zabawie na stokach
narciarskich, w pobliżu wody, placu budowy, ruchliwych ulic, itp.
niebezpiecznych miejsc, i sam bądź przewidujący. 9. Zawsze zwracaj uwagę na
zachowanie swoich dzieci i ich przyjaciół. 10. Wykształć w nim zdrowy styl
życia – wolny od nałogów. 11. Traktuj dziecko poważnie,
nie bagatelizuj jego problemów. Codziennie znajdź czas na rozmowę z nim. Rodzice zazwyczaj kochają swoje dzieci. Jednak nie w każdym domu czują się one bezpieczne, kochane i akceptowane. Przemoc wobec dzieci jest jednym z najbardziej okrutnych zjawisk, które jest obecne we wszystkich społeczeństwach. Nie omija ono żadnych
warstw społecznyc, żadnych rodzin – żyjących w ubóstwie, niewydolnych
finansowo, jak i dobrze sytuowanych, tzw. „dobrych domów”. Przybiera ono bardzo
różne formy i często towarzyszą mu inne patologiczne zachowania (między innymi
nadużywanie alkoholu). Najbardziej widocznymi i oczywistymi skutkami
przemocy są obrażenia cielesne. Należy jednak pamiętać, że znacznie bardziej
niszczące od urazów fizycznych są skutki psychiczne doświadczanej przemocy.
Dziecko żyjące w stanie ciągłego zagrożenia nie ma możliwości prawidłowej socjalizacji, ponieważ zaburzeniu
uległy jego podstawowe potrzeby: miłości, akceptacji, zaufania i
bezpieczeństwa. Gdzie szukać pomocy!
Opracowała: Iwona Ostrowska |